mAPP van de Oude Markt

Zoveel cafés, zoveel bieren. Soms ziet u door het bos de bomen niet meer. Of door de bomen het bos. Hoe ging die uitspraak nu ook weer? Twijfel niet langer, nu is er een applicatie voor smartphones die u het leven echt makkelijker maakt. Simpelweg zoeken naar “Oude Markt” , de applicatie downloaden, en de langste toog van Europa kent geen geheimen meer voor u.

Stel u wordt al heel de dag geplaagd door die typisch Belgische honger naar een speciaal biertje. Uw gedachten glijden steeds af naar een frisse Wolf 7°, een Omer, een Kwak of een Tempelier. En dan komt die verlossende klokslag. U bent vrij om te gaan. Recht op uw doel af, recht naar de Oude Markt. Maar nog voor u goed en wel vertrokken bent, keert u al op uw stappen terug. “Waar kan ik dat biertje eigenlijk krijgen?” De oplossing voor dit probleem bevindt zich, verrassend genoeg, in uw broekzak.

Het beginscherm van de app bevat twee mogelijkheden: zoeken op bier of op café. Wie zin heeft in een bepaald bier geeft dit dus even in en als bij wonder verschijnen alle cafés waar dat bier aangeboden wordt. Is het verkrijgbaar “van ’t vat” of gewoon maar “van ’t fleske”? En, toch ook niet onbelangrijk, gerangschikt op prijs. Ook voor de caféganger die uit is op een goedkoop avondje uit, is dit dus het gedroomde hulpmiddel. Niet zo’n bierkenner? Laat je leiden door de namen van de cafés. Met één aanraking zie je dan ook meteen de volledige kaart. Ook handig wanneer u niet voor dure verrassingen wilt komen te staan in cafés waar er domweg geen kaart op tafel ligt.

Zeg dus vaarwel tegen die ellenlange discussies of hopeloze besluiteloosheid wanneer u met vrienden op café gaat. Deze app vertelt u precies welk café aan al jullie wensen voldoet. Wel eerst even beslissen wat die wensen dan precies zijn natuurlijk…

Plaza: Vrouwvriendelijke mannenbar

2-2. Anderlecht sleept op het nippertje nog een gelijkspel uit de brand tegen Malaga in de match van de onbestaande kans. Negentig minuten rolt de bal over de Spaanse grasmat terwijl op de achtergrond supporters juichen, roepen en brullen. “Jaaaa!”, dreunt hard tegen mijn trommelvliezen. Plotsklaps word ik uit het scherm gezogen en plof ik vanuit mijn gedachten opnieuw op mijn stoel.

Ik kijk vluchtig rond en neem mijn omgeving in me op. Het geluid van bierglazen die tegen elkaar klinken vermengt zich met het geroezemoes in de bar. “Haal die Jovanovic eraf”, ergert mijn buurman zich. Groepjes jongens hebben zich kriskras aan de toog en de weinige tafels verzameld. Twee breedbeeld-tv’s voorzien het café van het schouwspel dat men voetbal noemt. Sportwedstrijden zijn schering en inslag in de Plaza volgens de barman met de helblauwe ogen. Elke voetbalmatch, de meeste tenniswedstrijden, atletiekmeetings, soms zelfs Formule 1.

Het paradijs voor elke potente man dus. Des te meer omdat men hier plateau’s bier kan bestellen. 1 retro plateau, 10 euro, 15 pinten. Wie liever alleen drinkt, kan zich ook de befaamde zuipkaart aanschaffen. Mannen weten waarom. En toch, blijkbaar hebben ook enkele vrouwen zich in het hol van de leeuw gewaagd. Hoewel sommigen onder hen gefascineerd naar het scherm kijken, zitten velen maar wat te kletsen. En hoewel sommigen vast snakken naar een frisse pint aan een democratische prijs, zitten de meesten met een wijnglas voor zich. En cocktails worden er hier ook niet geserveerd. “Wat drijft hen?”, zou Jambers zeggen.

Het antwoord schuilt in het laatste fluitsignaal. Beeldschermen floepen uit en de muziek gaat aan. Het gebrek aan tafels, dat tijdens de match nog voor hinder zorgde, wordt nu een voordeel. Er wordt druk heen en weer gelopen en nieuwe vriendschappen worden sneller gesmeed dan hoefijzers. Vaste en minder vaste liefjes flirten erop los. En als de pinten lustig getrakteerd worden, smaken ze zelfs de meest kieskeurige meisjes.

De avond glijdt voorbij en het volk druppelt weg. Bij de laatsten wordt dit eerder strompelen. Zelfs op doordeweekse dagen gaan de deuren hier pas dicht als de zon al aan de hemel staat. Plaza is duidelijk het café voor de Leuvense nachtbraker. En die zijn niet op één hand te tellen.

Café Plaza

Waar: Oude markt 47

Openingsuren: Van 14u tot …

Specialiteit: Sport, bier en mannenvertier

Prijzen: Stella 1,50

Leuven bindt strijd aan tegen overlast

  1. Tienduizenden studenten, honderden cafés en een bloeiend nachtleven. Allen maken ze Leuven tot een bruisende stad, maar er is ook een keerzijde aan de medaille. De jongste jaren heeft de stad meer en meer te kampen met overlast. Dit gaat van nachtlawaai tot baldadigheden. De politie maakt dit jaar dan ook een prioriteit van deze problematiek.
  2. Op Facebook kunnen studenten sinds kort bevriend worden met de studentenflik. Hij vormt de schakel tussen politie en studenten. Extra controles en speciale acties worden op zijn pagina aangekondigd. Ook is de flik aanwezig op het terrein tijdens drukke feestnachten.
  3. Niet alleen de politie bindt de strijd aan tegen overlast, ook de studenten zelf doen een duit in het zakje. Verschillende studentenverenigingen leggen hun leden striktere regels op. De fakbars, de Leuvense studentencafés, sloten begin oktober al eens de deuren om de aandacht van de studenten te trekken.
  4. Deze tekst hingen fakbars aan hun deuren. Al snel vond deze via het internet de weg naar honderden studenten.
  5. Burgervader Louis Tobback is een voorstander van een repressief beleid. Hij denkt aan een avondklok voor studenten. Toch dook recent een filmpje op waarin Tobback opriep tot geluidsoverlast.
  6. Het bleek om een promocampagne te gaan voor OHL, de Leuvense eersteklasser. Een speciale actie voor studenten moest het stadion doen vollopen voor de match tegen rivaal KV Mechelen.

De Remork: identiteit gezocht

“de; m -s wagen die aan een voorgaand voertuig gekoppeld is en daardoor getrokken wordt”, zo definieert de Dikke Van Dale het woord aanhangwagen. Wat we in het Leuvense ook weleens een remork durven noemen. Vandaar komt waarschijnlijk de gangbare uitdrukking in cafémiddens “met ne remork zitten”. En geloof me liefste lezers “met ne remork zitten” is allesbehalve een eer op café. Het betekent immers dat je meer als één pint voor je neus hebt staan. Met andere woorden, je kan het tempo van je drinkebroers niet volgen en één of meerdere pinten hangen als het ware aan je eerste pint.

Enkele maanden geleden dook er op de Oude Markt een café op die deze terminologie naar zijn hand wilde zetten. Nu kan je niet alleen mét maar ook in een remork zitten. Café De Remork bevindt zich op de Oude Markt nummer  11. Tussen de Ming en de Meating Room. Uw reporter trok er deze week naartoe om het aan de ultieme cafétest te onderwerpen.

Tunnelvisie. Dat gevoel krijg je wanneer je de zaak binnenstapt. Slechts enkele meters breed maar ogenschijnlijk kilometers lang. Een optische illusie die nog versterkt wordt door de ellenlange toog waaraan de weinige klanten plaatsgenomen hebben. Ook wij zetten ons aan de toog van barvrouw Lisa. Er is immers niet veel andere zitplaats, op enkele hoge tafels met barkrukken na. Geen ideaal café voor ruglijders. De mensen aan de toog, hoewel zeker niet moddervet, belemmeren de doorgang naar de rest van het café. Wie naar de WC of het dartsbord wil, heeft veel “excuseer” en “mag ik even door?” nodig. De muren zijn bloedrood geschilderd en er hangen enkele oude bierreclames aan de muur. De sfeer verschilt dus niet zo erg veel van die in de rest van de kroegen op de Oude Markt.

Eens gezeten, bestellen we meteen een Stella. En we hebben geluk! Omdat er net een voetbalmatch op tv is, zijn die verkrijgbaar aan de verlaagde prijs van anderhalve euro. Na het laatste fluitsignaal stijgt de prijs met dertig cent. In deze tijden toch nog steeds een voordelig pintje bier. Welke Champions League-wedstrijd er gekeken wordt, mogen we zelf kiezen. Met abonnementen op de voornaamste sportwedstrijden kan elke supporter hier zijn ploeg aan het werk zien. Afhankelijk van het voorafgaande referendum natuurlijk. En toch is dit geen uitgesproken sportcafé. Behalve mijn hoofdzakelijk vrouwelijk gezelschap zitten er hier weinig voetbalfans. Tijdens de match staat er overigens nog steeds muziek te spelen waardoor het commentaar niet altijd even duidelijk is.

Die muziek wordt trouwens naar hartenlust gekozen door de klanten zelf. Geen vooraf opgestelde playlist of sfeermuziek. De klant is koning en die koning kiest de ene keer voor techno en de andere keer voor John Legend. Naast sport kijken, zijn hier nog veel andere mogelijkheden tot vermaak. Achteraan in het café zit een groepje rond een monopolybord. Enkele mannen zitten nog wat verder rond den bak of de kas. Voor niet kenners: de speelautomaat die in veel cafés terug te vinden is. We laten ons vertellen dat hier ook dartstoernooien, filmnamiddagen en Wii-wedstrijden georganiseerd worden.

Stuk voor stuk leuke initiatieven, dat zeker. En waarschijnlijk helpt het wel om klanten te lokken naar de relatief nieuwe zaak. Toch overheerst het gevoel dat dit café nog op zoek is naar zijn identiteit. Wie is de beoogde klant? Zijn het late twintigers en jonge dertigers die hier in een gemoedelijk sfeer van een gezelschapsspel en een frisse punt kunnen komen genieten? Zijn het sportfanaten die er zeker van willen zijn hier werkelijk elke wedstrijd te kunnen volgen? Zijn het studenten die willen komen profiteren van de vrije muziekkeuze en zo zeker zijn van een goed feestje? Eén ding is zeker, het zijn niet de doorzakkers. Terwijl het vorige café op deze locatie nog de ontmoetingsplaats was van alle barmannen na sluitingstijd, sluit De Remork eerder vroeg de deuren. Wanneer we dus om twee uur, na een weliswaar aangename avond, het café dienen te verlaten, zoeken we nog enkele andere locaties op om onze dorst te lessen.

Café De Remork

Waar: Oude Markt 11

Openingsuren: Elke dag vanaf 12u00

Specialiteit: Nog nader te bepalen

Prijzen: Stella: 1,50 tijdens voetbalwedstrijden/ 1,80 standaard

            

En het varken, hij vloog niet meer

Droevig nieuws bereikt ons uit het Leuvense cafélandschap. Ons allerbeminde varkentje is niet meer. Moge zijn ziel vliegen in vrede. Jarenlang ontving hij iedereen met een hartelijke knor in zijn café. Het varken stond open voor mensen van alle vormen en maten. Allen kregen ze een frisse pot bier onder de neus geschoven. Want dat heb je toch met varkens. Voor hen is iedere homo sapiens gelijk. Lang, lopen maar op twee poten en hebben geen staart. Hoe raar is dat? We zullen die wezens maar wat alcohol aanbieden om hun leed wat te verzachten.

Maar met het varken ging ook zijn café ten onder. ’t Vliegend Varken, jarenlang een vaste waarde in de Bogaardenstraat, heeft definitief de deuren gesloten. De hemelsblauwe rolluiken blijven voor altijd dicht. Nooit meer kan men hierheen vluchten wanneer het drukke centrum je teveel wordt. Nooit meer kan men in het wat gammele interieur plaatsnemen voor een trip naar gedachteland. Nooit meer kan men genieten van de bizarre combinatie van bruine kroeg en discolichten. Nooit meer kan men hier flipperen, poolen, risk of trivial spelen. Nooit meer schenkt het varken hier één van zijn 99 bieren. Het was één van de laatste cafés in zijn soort. Misschien zal het daarom nog wel meer gemist worden dan zijn bezieler.

’t Vliegend Varken, u laat een leegte achter in ons hart en in dat van Leuven. Hopelijk, en misschien is het verdriet nog te vers, maar ik moet het zeggen, komt er een waardige opvolger in uw geraamte huizen. Dat het iconische blauwe rolluik snel opnieuw opengegooid mag worden en dat we dan een ander dier achter de toog kunnen waarnemen. Een zatte zebra, een aantrekkelijke arend of een dansende das bijvoorbeeld.

De Fiere Margriet: Moet er nog bier zijn?

Het was op donkere en gure herfstavond dat Hendrik het naakte meisje zag drijven. Steeds dichter gleed ze stroomopwaarts richting Leuven, gedragen door een school vissen. Hendrik tilde het levenloze lichaam uit het water. Fiere Margrietje was niet veel eerder ontvoerd, verkracht en vermoord door een roversbende. Haar tenger lijfje zonk echter niet naar de bodem van de Dijle, maar bleef als bij wonder drijven. Later werd deze dappere dienstmeid zalig verklaard en uitgeroepen tot beschermheilige van het horecapersoneel.

Nu, zo’n vijfhonderd jaar later, kent Leuven een nieuwe legendarische Fiere Margriet. Op het Margarethaplein bevindt zich het café dat zichzelf omschrijft als “hét biercafé van Leuven en omstreken”.  Kan het deze hoge verwachtingen inlossen en ons betreurd Margrietje zo een laatste eer bewijzen?

In tegenstelling tot wat de saaie gevel doet vermoeden, ademt het café binnenin gezelligheid uit. Dierenhoofden en oude bierreclames hangen tegen een achtergrond van retro behangpapier. Een meterslang schilderij laat een ontblote Margriet zien. De ruimte is aan de knusse kant. Om tussen de tafeltjes te manoeuvreren moet je over enige handigheid beschikken. Zeker wanneer ze allemaal bezet zijn, zoals nu. Gelukkig zijn er nog enkele barkrukken vrij aan de lange toog. Ik en mijn kompanen krijgen de kaart aangereikt van goedlachse barvrouw Nele. “Zou Fiere Margrietje er zo hebben uitgezien?”, flitst er even door mijn hoofd.

De kaart lijkt eerder op een lijvig eindwerk van één van de tienduizenden Leuvense studenten. Ingebonden in de copyshop om de hoek, ongetwijfeld. Het kost enige moeite om in de kaart een bier naar keuze terug te vinden. Er zijn er dan ook maar eventjes 341. Ongeveer eentje voor elke dag van het jaar. Blond, bruin, zuur, trappist. Nergens bespeur ik een drankje dat geen alcohol, of sterker nog mout, bevat. We besluiten onze stoute schoenen aan te trekken en gewoon een nummertje te kiezen. Het lot schenkt onze glazen vol met Augustijnen, Blondines, Zwijntjes en Pilaarbijters. Het ene bier gaat al wat vlotter binnen dan het andere. Ach ja, wat was dat weer over die smaken en kleuren?  Maar mensen die niet zo avontuurlijk aangelegd zijn, komen hier evengoed aan hun trekken. De centimeters dikke kaart geeft tekst en uitleg bij elk bier. Ook het personeel helpt je graag bij je zoektocht naar jouw lijfbier.

Gezellig geroezemoes vult de ruimte. Hier hoor je geen luide beats. In de uren die we hier al keuvelend doorbrengen, worden onze gesprekken ondersteund door golden oldies, ruige rockhits en de betere top 50-muziek. Nooit willen de boksen de rol van lead zanger overnemen. Een handvol koppeltjes, enkele buitenlanders en studenten op leeftijd -waaronder wij – nemen deze rol graag op zich. Hier komt men naartoe voor de betere babbel. Of een verhelderend gesprek, wat u verkiest.

Ik drink, lach en praat de avond weg. Een verzameling lege flesjes vormt zich rondom ons. En toch voel ik een zekere leegte, in mijn maag. In tegenstelling tot de weelde aan bieren, heeft het café immers zeer weinig versnaperingen te bieden. Een potje Pringles of een koude boulet, that’s it. Misschien een delicatesse voor sommigen, maar mij lijkt het een gemiste kans. Lekkere dijonmosterd vergezeld van een leger aan verschillende kazen. Wat past er nu beter bij een stevig biertje? Mijn gedachten dwalen af naar al dit lekkers.

Wanneer ik eindelijk terug op mijn stoel beland, zie ik dat het café stilaan is leeggelopen. De klok van de Sint-Pieterskerk slaat drie keer en ook wij worden vriendelijk verzocht andere oorden op te zoeken. Ik nip nog een laatste keer van mijn robuust glas en laat mijn blik door de zaak glijden. Ja, Fiere Margrietje zou, nu ja, fier zijn. Deze zaak ademt gezelligheid en passie voor bier uit. Met een licht hoofd en dito portefeuille wandel ik huiswaarts. Hier wil ik nog wel eens komen, maar dan breng ik wel mijn eigen kaas mee.

Fiere Margriet

Waar: Margarethaplein 11

Openingsuren: Elke dag vanaf 19u00

Specialiteit: Bier, bier en nog eens bier

Prijzen: Stella: 1.70/2.20

             Sterke bieren: 3.00 – 4.50

Groten dorst!

Toogfilosofen, uitgelaten scholieren, sportfanaten, dikke vrienden. Wie drinkt er niet graag een frisse pint op café? En waar kan dit beter dan in de heimat van het bier, Leuven? Niet alleen bevindt zich hier de langste toog van Europa, achter elke hoek gaat er wel een cafeetje schuil. Danscafés, volkscafés, studentencafés. Leuven heeft het allemaal. Maar waar is het nu het gezelligst?

Elke week trek ik eropuit en test telkens een ander café. Wat is de specialiteit? Welke troeven en welke mindere kantjes heeft het café? En vooral hoe democratisch zijn de prijzen? Naast objectieve feiten wend ik ook mijn jarenlange ervaring als caféganger aan om u te leiden op uw zoektocht naar het ideale café.

Hopelijk leest u elke week mee. Ik heb alvast groten dorst!