De Fiere Margriet: Moet er nog bier zijn?

Het was op donkere en gure herfstavond dat Hendrik het naakte meisje zag drijven. Steeds dichter gleed ze stroomopwaarts richting Leuven, gedragen door een school vissen. Hendrik tilde het levenloze lichaam uit het water. Fiere Margrietje was niet veel eerder ontvoerd, verkracht en vermoord door een roversbende. Haar tenger lijfje zonk echter niet naar de bodem van de Dijle, maar bleef als bij wonder drijven. Later werd deze dappere dienstmeid zalig verklaard en uitgeroepen tot beschermheilige van het horecapersoneel.

Nu, zo’n vijfhonderd jaar later, kent Leuven een nieuwe legendarische Fiere Margriet. Op het Margarethaplein bevindt zich het café dat zichzelf omschrijft als “hét biercafé van Leuven en omstreken”.  Kan het deze hoge verwachtingen inlossen en ons betreurd Margrietje zo een laatste eer bewijzen?

In tegenstelling tot wat de saaie gevel doet vermoeden, ademt het café binnenin gezelligheid uit. Dierenhoofden en oude bierreclames hangen tegen een achtergrond van retro behangpapier. Een meterslang schilderij laat een ontblote Margriet zien. De ruimte is aan de knusse kant. Om tussen de tafeltjes te manoeuvreren moet je over enige handigheid beschikken. Zeker wanneer ze allemaal bezet zijn, zoals nu. Gelukkig zijn er nog enkele barkrukken vrij aan de lange toog. Ik en mijn kompanen krijgen de kaart aangereikt van goedlachse barvrouw Nele. “Zou Fiere Margrietje er zo hebben uitgezien?”, flitst er even door mijn hoofd.

De kaart lijkt eerder op een lijvig eindwerk van één van de tienduizenden Leuvense studenten. Ingebonden in de copyshop om de hoek, ongetwijfeld. Het kost enige moeite om in de kaart een bier naar keuze terug te vinden. Er zijn er dan ook maar eventjes 341. Ongeveer eentje voor elke dag van het jaar. Blond, bruin, zuur, trappist. Nergens bespeur ik een drankje dat geen alcohol, of sterker nog mout, bevat. We besluiten onze stoute schoenen aan te trekken en gewoon een nummertje te kiezen. Het lot schenkt onze glazen vol met Augustijnen, Blondines, Zwijntjes en Pilaarbijters. Het ene bier gaat al wat vlotter binnen dan het andere. Ach ja, wat was dat weer over die smaken en kleuren?  Maar mensen die niet zo avontuurlijk aangelegd zijn, komen hier evengoed aan hun trekken. De centimeters dikke kaart geeft tekst en uitleg bij elk bier. Ook het personeel helpt je graag bij je zoektocht naar jouw lijfbier.

Gezellig geroezemoes vult de ruimte. Hier hoor je geen luide beats. In de uren die we hier al keuvelend doorbrengen, worden onze gesprekken ondersteund door golden oldies, ruige rockhits en de betere top 50-muziek. Nooit willen de boksen de rol van lead zanger overnemen. Een handvol koppeltjes, enkele buitenlanders en studenten op leeftijd -waaronder wij – nemen deze rol graag op zich. Hier komt men naartoe voor de betere babbel. Of een verhelderend gesprek, wat u verkiest.

Ik drink, lach en praat de avond weg. Een verzameling lege flesjes vormt zich rondom ons. En toch voel ik een zekere leegte, in mijn maag. In tegenstelling tot de weelde aan bieren, heeft het café immers zeer weinig versnaperingen te bieden. Een potje Pringles of een koude boulet, that’s it. Misschien een delicatesse voor sommigen, maar mij lijkt het een gemiste kans. Lekkere dijonmosterd vergezeld van een leger aan verschillende kazen. Wat past er nu beter bij een stevig biertje? Mijn gedachten dwalen af naar al dit lekkers.

Wanneer ik eindelijk terug op mijn stoel beland, zie ik dat het café stilaan is leeggelopen. De klok van de Sint-Pieterskerk slaat drie keer en ook wij worden vriendelijk verzocht andere oorden op te zoeken. Ik nip nog een laatste keer van mijn robuust glas en laat mijn blik door de zaak glijden. Ja, Fiere Margrietje zou, nu ja, fier zijn. Deze zaak ademt gezelligheid en passie voor bier uit. Met een licht hoofd en dito portefeuille wandel ik huiswaarts. Hier wil ik nog wel eens komen, maar dan breng ik wel mijn eigen kaas mee.

Fiere Margriet

Waar: Margarethaplein 11

Openingsuren: Elke dag vanaf 19u00

Specialiteit: Bier, bier en nog eens bier

Prijzen: Stella: 1.70/2.20

             Sterke bieren: 3.00 – 4.50

Groten dorst!

Toogfilosofen, uitgelaten scholieren, sportfanaten, dikke vrienden. Wie drinkt er niet graag een frisse pint op café? En waar kan dit beter dan in de heimat van het bier, Leuven? Niet alleen bevindt zich hier de langste toog van Europa, achter elke hoek gaat er wel een cafeetje schuil. Danscafés, volkscafés, studentencafés. Leuven heeft het allemaal. Maar waar is het nu het gezelligst?

Elke week trek ik eropuit en test telkens een ander café. Wat is de specialiteit? Welke troeven en welke mindere kantjes heeft het café? En vooral hoe democratisch zijn de prijzen? Naast objectieve feiten wend ik ook mijn jarenlange ervaring als caféganger aan om u te leiden op uw zoektocht naar het ideale café.

Hopelijk leest u elke week mee. Ik heb alvast groten dorst!